5 sierpnia tego roku przypada 660. rocznica nadania Będzinowi praw miejskich przez króla Kazimierza Wielkiego. Władca ten w 1358 roku podniósł do rangi miasta na prawie magdeburskim (niemieckim) dotychczasową osadę targową.
Będzin wcześniej, prawdopodobnie od lat czterdziestych XIV wieku, był miastem lokowanym na prawie polskim, gdyż najstarsza wzmianka o nim jako mieście pochodzi z 1349 roku. Natomiast lokowanie Będzina na wzór niemieckiego Magdeburga, jak w przypadku wielu środkowoeuropejskich ośrodków, wiązało się ze wzrostem przywilejów posiadanych przez miasto.
Dzięki uzyskaniu lokacji na prawie magdeburskim oraz dzięki późniejszym przywilejom, Będzin mógł się rozwinąć jako prężny ośrodek gospodarczy i administracyjny w ówczesnej Rzeczypospolitej. Ponadto nadanie w 1358 roku Będzinowi praw miejskich związane było z budową w tym miejscu kamiennej warowni, która miała strzec polskiej granicy z państwem czeskim, a przebiegała przez linię Czarnej Przemszy. Przywilej lokacyjny zawierał nawet słowa, mówiące, iż miasto lokowane jest „pod zamkiem naszym”. Również w tamtym czasie rozpoczęto tu budowę murów okalających miasto oraz prowadzących do niego bram. Natomiast pierwszym wzmiankowanym w źródłach historycznych wójtem miasta był Hinko Ethiopus.
